Ουφ, δε σου κρύβω ότι ένα κόμπο στο στομάχι, τον ένιωσα…..τα σλάϊντς ξεκινούν ομαλά και μετά πάνε στα….σκληρά….Έτσι είναι Ειρήνη μου και καλά έκανες που το έβαλες….πάντα θα υπάρχουν χειρότερα γι\’ αυτό ας είμαστε ικανοποιημένοι με όσα έχουμε, κυρίως με την υγεία μας και μετά ας βάζουμε στόχους…..με πίστη και προσπάθεια μπορούμε να καταφέρουμε πολλά, αρκεί να μη μιζεριάζουμε και να ευχαριστούμε το Θεό που μας έχει όρθιους να στεκόμαστε στα πόδια μας….Καλημέρα γλυκειά μου :))
Καλημερα Ειρηνακι…..παντα υπαρχουν τα χειροτερα…..αλλα η σημερινη πραγματικοτητα μας εχει κανει να βλεπουμε μονο τον εαυτο μας κ αδιαφορουμε για τους γυρω μας …….Καλη συνεχεια στη μερα μας….Καλημερα σε ολες μας!!
ΤΩΡΑ ΜΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΙΔΑ ΜΟΥ ΗΡΘΕ ΣΤΟ ΝΟΥ….ΚΑΤΙ….. ΠΟΥ ΚΑΠΟΥ ΤΟ ΕΙΔΑ ΓΡΑΜΜΕΝΟ……ΕΚΕΙ ΓΥΡΩ ΣΤΑ ΔΕΚΑΞΙ ΜΟΥ ΧΡΟΝΙΑ…..ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΤΟ ΞΕΧΑΣΑ….( .ΠΑΡΑΠΟΝΙΟΜΟΥΝ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ….ΩΣΠΟΥ ΕΙΔΑ ΚΑΠΟΙΟΝ….ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΠΟΔΙΑ ) ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΜΕΡΑ……………..
μια παρουσίαση του τι είμαστε, και τι είναι…του τι θέλουμε και τι δεν θέλουν, του τι έχουμε και τι δεν έχουν…Όλοι έχουμε τις ίδιες ανάγκες … της Αγάπης, της Φροντίδας , της Στοργής και κάτι ακόμα … να πάψουμε να παραπονιόμαστε..εμείς οι απλοί καθημερινοί και πολλοί δύσκολοι… άνθρωποι ως προς την συμβιωση μας.. Το ζην ή το ευ ζην…? για να σκεφτούμε…λίγο παραπάνω…Να σαι καλά Ειρήνη μου που το πόσταρες…αυτό το τόσο σημαντικό μεηλ.
"Κύριε κάνε με όργανο της ειρήνης.
Κάνε στη θέση του μίσους να βάζω την αγάπη.
Στη θέση της ύβρης να βάζω την συγγνώμη.
Στη θέση της πλάνης να βάζω την πίστη.
Στη θέση της διχόνοιας να βάζω την ένωση.
Στη θέση της απελπισίας να βάζω την ελπίδα.
Στη θέση της λύπης να δίνω την χαρά,Κύριε.
Κάνε με να μη ζητώ τόσο να παρηγορηθώ,όσο να παρηγορώ.
Να μη ζητώ τόσο ν΄αγαπιέμαι,όσο ν΄αγαπώ.
Γιατί όταν δίνουμε λαβαίνουμε.
Όταν λησμονούμε τον εαυτό μας,τον ξαναβρίσκουμε.
Όταν συγχωρούμε λαβαίνουμε την άφεση.
Όταν αποθνήσκουμε,βρίσκουμε την αιώνια ζωή."
Δεν μας αγαπάει ο Θεός επειδή είμαστε καλοί, αλλά επειδή Αυτός είναι αγάπη.
.
26 Φεβρουαρίου, 2010 at 09:20
Ουφ, δε σου κρύβω ότι ένα κόμπο στο στομάχι, τον ένιωσα…..τα σλάϊντς ξεκινούν ομαλά και μετά πάνε στα….σκληρά….Έτσι είναι Ειρήνη μου και καλά έκανες που το έβαλες….πάντα θα υπάρχουν χειρότερα γι\’ αυτό ας είμαστε ικανοποιημένοι με όσα έχουμε, κυρίως με την υγεία μας και μετά ας βάζουμε στόχους…..με πίστη και προσπάθεια μπορούμε να καταφέρουμε πολλά, αρκεί να μη μιζεριάζουμε και να ευχαριστούμε το Θεό που μας έχει όρθιους να στεκόμαστε στα πόδια μας….Καλημέρα γλυκειά μου :))
KRITI
26 Φεβρουαρίου, 2010 at 10:08
kalimera kopelies
Georgia
26 Φεβρουαρίου, 2010 at 11:37
Καλημερα Ειρηνακι…..παντα υπαρχουν τα χειροτερα…..αλλα η σημερινη πραγματικοτητα μας εχει κανει να βλεπουμε μονο τον εαυτο μας κ αδιαφορουμε για τους γυρω μας …….Καλη συνεχεια στη μερα μας….Καλημερα σε ολες μας!!
Άρτεμις
26 Φεβρουαρίου, 2010 at 12:19
ΤΩΡΑ ΜΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΙΔΑ ΜΟΥ ΗΡΘΕ ΣΤΟ ΝΟΥ….ΚΑΤΙ….. ΠΟΥ ΚΑΠΟΥ ΤΟ ΕΙΔΑ ΓΡΑΜΜΕΝΟ……ΕΚΕΙ ΓΥΡΩ ΣΤΑ ΔΕΚΑΞΙ ΜΟΥ ΧΡΟΝΙΑ…..ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΤΟ ΞΕΧΑΣΑ….( .ΠΑΡΑΠΟΝΙΟΜΟΥΝ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ….ΩΣΠΟΥ ΕΙΔΑ ΚΑΠΟΙΟΝ….ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΠΟΔΙΑ ) ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΜΕΡΑ……………..
ΕΙΡΗΝΗ
26 Φεβρουαρίου, 2010 at 22:29
ΜΙΑ ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΕΝΑ ΟΜΟΡΦΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΤΕ!!!!ΚΑΛΑ ΝΑ ΠΕΡΝΑΤΕ!!!!!!!!!!
Αλέξανδρος
26 Φεβρουαρίου, 2010 at 22:42
ΚΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ
Ντόρα
26 Φεβρουαρίου, 2010 at 22:45
Πραγματι..πρεπει να κυκλοφορει αυτο το μειλ για παντα…Σ\’ευχαριστουμε..Καλο βραδυ Ειρηνη μου.
thalia
27 Φεβρουαρίου, 2010 at 00:00
Να κυκλοφορεί και να το βλέπουμε όλοι καθημερινά.Στο μέτρο που ο καθένας μπορεί ,να βοηθάει τους συνανθρώπους του.Καλό ξημέρωμα Ειρήνη μου.
ΜΑΡΙΑ.ZK
27 Φεβρουαρίου, 2010 at 00:47
ειρηνη ειναι πραγματικα αυτο θα πρεπει να το βλεπουνε καθημερινα και να δοξαζουμε το θεο .
Maria
27 Φεβρουαρίου, 2010 at 01:47
μια παρουσίαση του τι είμαστε, και τι είναι…του τι θέλουμε και τι δεν θέλουν, του τι έχουμε και τι δεν έχουν…Όλοι έχουμε τις ίδιες ανάγκες … της Αγάπης, της Φροντίδας , της Στοργής και κάτι ακόμα … να πάψουμε να παραπονιόμαστε..εμείς οι απλοί καθημερινοί και πολλοί δύσκολοι… άνθρωποι ως προς την συμβιωση μας.. Το ζην ή το ευ ζην…? για να σκεφτούμε…λίγο παραπάνω…Να σαι καλά Ειρήνη μου που το πόσταρες…αυτό το τόσο σημαντικό μεηλ.
lampis
27 Φεβρουαρίου, 2010 at 07:51
Η δυστυχία κατά παράδοξο τρόπο, δημιουργεί τις συνθήκες μέσα από τις οποίες μπορούμε να αισθανθούμε ευτυχία.